Op de middelbare school begon ik het steeds lastiger te vinden om naar school te gaan. Ik was bang voor wat anderen van mij vonden, bang om raar gevonden te worden of iets stoms te zeggen. Tijdens de lessen hoopte ik altijd vurig dat de docent mij niets zou vragen. Bang om een verkeerd antwoord te geven, of het antwoord niet te weten. Dat zou voor mijn gevoel een afgang zijn voor de hele klas. Deze angsten begonnen steeds meer mijn leven te beheersen, waardoor ik moeite had om aansluiting te vinden in de klas en steeds meer opzag tegen allerlei sociale situaties, zoals feestjes, telefoneren, presentaties, winkelen enz. Doodsbang voor de oordelen van andere mensen. Het werd zo erg dat ik uiteindelijk nergens meer heen durfde en alleen nog maar op mijn kamer verbleef met de gordijnen dicht. Alle sociale situaties wilde ik het liefst vermijden. Lees verder op http://www.psyblog.nl/2015/04/28/zwaarste-periode-leven/